قطب الدین
·
1403/07/05 23:10
· خواندن 2 دقیقه
قطب‌الدین شیرازی (با نام کامل قطب‌الدین محمود بن مسعود بن مصلح کازرونی) یکی از علمای برجسته ایرانی در قرن هفتم و اوایل قرن هشتم هجری بود. او در سال ۶۳۳ هجری قمری (۱۲۳۶ میلادی) در کازرون به دنیا آمد و در سال ۷۱۰ هجری قمری (۱۳۱۱ میلادی) در تبریز درگذشت.
قطب‌الدین در زمینه‌های مختلفی از جمله حکمت و فلسفه، علوم طبیعی، پزشکی، ریاضیات، نجوم، موسیقی و هنر فعالیت داشت. او شاگردانی چون خواجه نصیرالدین طوسی و صدرالدین قونوی داشت و خود نیز استادانی چون نجم‌الدین کاتبی قزوینی و شمس‌الدین محمد بن احمدالحکیم الکیشی را در کارنامه خود دارد.
قطب‌الدین شیرازی علاوه بر فعالیت‌های علمی، در زمینه‌های هنری نیز مهارت داشت و در موسیقی و نواختن رباب و سرودن شعر نیز چیره‌دست بود. او همچنین در شهرهای مختلفی مانند سیواس و ملطیه به شغل قضاوت اشتغال داشت و به عنوان سفیر ایلخان مغول به مصر نیز سفر کرد.
آرامگاه او در مقبرةالوزرای چرنداب تبریز قرار دارد و او بیش از بیست اثر به فارسی و عربی از خود به جا کذاشته است .